En dan is het zover: ons model van de Mississippi is klaar. Hier hebben we drie jaar naar toe gewerkt en nu zijn de laatste tuidraden geplaatst, de vlaggen gemonteerd, en de dekken afgeborsteld. Hij kan de vitrine in.
Terugkijkend naar alle foto’s die we gedurende deze drie jaren hebben gemaakt valt me op hoe ontzettend veel geduld we met zijn allen hebben gehad om dit voor elkaar te krijgen. Letterlijk uit een teakhouten theemeubel, afgedankt eiken parket en ander overtollig materiaal hebben we (bijna) alle latjes en palen gezaagd. Met engelengeduld heeft Daan alle louvre- en salondeurtjes gezaagd, gesneden en geplakt. Met bloed, zweet en tranen heeft Liek de dekken en dekhutten gezaagd en opgebouwd. Met toewijding heeft Cor veel van het schilderwerk aan deze boot gedaan. En last but not least: Ruud heeft alle techniek en draaiwerk voor zijn rekening genomen. De aandrijving, de radiografische besturing, het rad, alle rondhout, de schoorstenen, het haantje, om maar wat te noemen.
Zo heeft iedereen bijgedragen met waar hij goed in was, of goed in is geworden. Want dat moet ook gezegd: nu de boot klaar is kunnen we stellen dat in ieder geval Daan en Liek veel hebben geleerd. En dat kan van pas komen bij de nieuwe projecten die we gaan opstarten: een Chinese jonk en het afbouwen van de bouwdoos van Le Soleil Royal.
Voorlopig blijft de boot bij de vereniging op zijn ereplaats in de kantine. Als pronkstuk en als visitekaartje van de botenafdeling van de Modelbouw Vereniging Hilversum.
