Bouwbeschrijving van de raderboot de Mississippi
De Mississippi is een door stoom aangedreven hekwieler zoals die in gebruik waren op de grote rivieren en meren van Noord-Amerika.
Zij werden hoofdzakelijk gebruikt voor het transport van materialen en goederen, last- en trekdieren en andere benodigdheden voor mens en dier. De meeste schepen hadden ook een beperkte ruimte voor passagiers. Variërend van luxe-hutten tot slaapplaatsen aan dek. Ze waren in de regel gebouwd met weinig diepgang en vaak ook met goedkopere materialen en weinig vakmanschap.
Daardoor konden zij voor een koopje worden opgeleverd. Ook de stoommachines waren niet altijd even betrouwbaar, mede daardoor zijn veel van deze schepen vergaan.
Het model van de MVH is een luxe salonboot uitsluitend bedoeld voor transport en vermaak van personen met een iets meer gevulde buidel, inclusief hun veelal omvangrijke bagage. Ook was er ruimte voor kaart- en andere gokspellen, dans, muziek en veel drank in verschillende prijsklassen. Doordat zij waren gebouwd met betere materialen en stoommachines en met een beter opgeleide bemanning zijn er nog enkele
van dit type schepen bewaard gebleven.
Bij ons model is ernaar gestreefd om zo een betrouwbare weergave te maken van een dergelijk schip. De ingebouwde verlichting is zeer wel geslaagd en de (elektra)motor kan het hekwiel laten draaien.
Helaas is het model niet geschikt gebleken om echt te varen in het water. De opbouw boven het dek is daarvoor te zwaar, maar een lichtere manier van bouwen had nooit tot een vergelijkbaar resultaat geleid. Met de gebruikte manier van bouwen en afwerking is dat hogere peil wel bereikt en is het een model om als vereniging trots op te zijn. De afmetingen van het model zijn 190 cm lang, 60 cm breed en 80 cm hoog.
Het geheel is opgebouwd uit zelfgemaakte onderdelen en niet uit een kit of bouwdoos.
Alleen eersteklas hout als eiken, walnoot, teak en parana-pine is gebruikt voor de bouw van het model. Het stuur en het roer worden aangedreven door drie elektrische motoren die worden aangestuurd door het paneel aan de achterkant van het model. Ook kunnen de lichten en geluiden door hetzelfde paneel worden bediend. Alle dekken hebben aparte lichteffecten.
De Mississippi is inmiddels helemaal af. Het was een bijzonder leuk project, juist omdat het zo afwijkend is van het standaard scheepsmodel. Echt een eyecatcher.
Ruud die zich bezig hield met aandrijving en besturing heeft het gros van z’n werk erop zitten. Liek en Daan houden zich bezig met de houtopbouw en details. Liek is druk bezig om alle dekhuizen, salons en dekken uit te zagen en op te bouwen en van latjes bekleding te voorzien. Hierdoor krijgen we snel, wanneer alle kajuit en dekdelen op elkaar geplaatst worden, een goed beeld van het gevaarte.
Inderdaad: ‘op elkaar geplaatst worden’, want alles wat in de toekomst vast moet gaan zitten zit nog los. En dat is wel heel erg plezierig wanneer je kleine onderdelen aan moet brengen, zoals kozijnen en deuren. Dit is de specialiteit van Daan.
In de praktijk blijkt het maken en aanbrengen van kozijnen en deuren lastiger dan je denkt. Zeker wanneer dit uit beukenhouten latjes geknutseld moet worden. Veelal ongelijk van dikte en stug; dus makkelijk splijten. Nee, heel wat lastiger dan een voor-gelaserd pakket
van bijvoorbeeld balsahout. Maar veel leuker en echter!
En dan de beginfoutjes (onvolkomenheden doordat het allemaal handwerk is) waar je op moet anticiperen. Is er bijvoorbeeld een ronding niet helemaal symmetrisch, dan krijg je een kozijn dat dito is. Maar wanneer je daar dan deurtjes met strokende latjes in maakt, dan moet je toch proberen het aanzicht recht te maken. En we hebben er nog al wat te gaan.
Enfin, al met al een leuke uitdaging, waar we in kameraadschap en met voortvarendheid aan werken. En een gevleugelde uitspraak op de club is: : “Het moet vooral geen ‘werken’ worden”. Als het maar gezellig is.
Na ongeveer 18 maanden noeste arbeid schatten we dat de bouw van de Mississippi voor ongeveer 60% gereed is. We verwachten dat de boot in 2016 klaar zal zijn. Zoals afgesproken werken we wel planmatig aan dit model maar we hebben geen definitieve deadline. Het is een hobby dus het moet geen werken worden. Op de foto's lijkt het alsof deze raderboot al bijna gereed is, echter voor de modelbouwer begint nu pas het fijne werk.
De afwerking van de boot met alle accessoires zoals trappen, relingen, tuigage, verlichting en elektronica moet nog beginnen.Alle compartimenten en opbouw zijn gereed. Door Cor Keller zijn de wanden geschilderd en de dekken in de waterdichte lak gezet. En kortgeleden is een nieuwe jonge botenbouwer bij het team gekomen: Stan Vermeulen, een meubelmaker in opleiding. Als dat geen welkome uitbreiding is op het juiste moment!
In de tijd dat de Mississippi over de rivier voer was dit de enige mogelijkheid om zo'n natuurlijke barrière als een grote rivier te nemen.
Om de paarden te kunnen vervoeren zijn op het middendek een aantal paardenboxen geplaatst. Deze werden net zoals de mensen tijdens de overtocht goed verzorgd. Voor de passagiers was er veel vertier in de vorm van drank en “dixie” of “ragtime” muziek, veelal uitgevoerd door een dronken pianist. Kortom het was een vrolijke boel aan boord.
Door Daan de Zeeuw en Liek Bouma worden de kozijnen, deuren, louvre luiken, trappen en hekjes gemaakt en in de behuizing geplaatst.
Een extra uitdaging is het maken van de relingen waarvoor we ongeveer 800 pilaartjes hebben aangeschaft en waarmee we een bijzondere verfraaiing kunnen bereiken. Zoals je op bijgaande foto’s kunt zien wordt alleen al door het plaatsen van de palen een grote verandering bereikt in de aanblik van de boot.
Voor de radiografische besturing is een 6-kanaals zender aangeschaft. Daarmee kunnen naast de roerbediening en radaandrijving
ook de verlichting en het geluid bediend worden. Aan Fred Drion is gevraagd om 60 lantaarns te maken om als buitenverlichting
te dienen. Ook deze zullen via de afstandsbediening worden geschakeld.
Het is natuurlijk de bedoeling dat dit scheepsmodel als varend object binnen de MVH beschikbaar zal zijn.
Fred Drion heeft z’n taak als ‘lampfabrikant’ afgerond. De aangeschafte verzink-ringetjes zijn in lampenkappen veranderd en van ledjes voorzien. Ondertussen heeft Ruud de bedrading en fittingen voor deze frivole dekverlichting aangebracht waarop de lampjes konden gaan branden. Dat bleek allemaal goed te werken. Eureka! Alleen was de witte kleur van de leds toch niet helemaal passend bij de leeftijd van de Mississippi. Nagellak bracht uitkomst en zo werd alsnog de bedoelde sfeerverlichting bereikt.
Dozen vol kozijntjes en jaloeziedeurtjes waren inmiddels gefabriceerd en nu kon het monteren beginnen. Het pasklaar maken van de kozijnen in de openingen vergde een hoop tijd en moest per stuk gebeuren. Daarop hebben Ruud en Liek met behulp van het lijmpistool de jaloezieën aangebracht. Een ideale lijmmethode hiervoor. Het stuurhuis had inmiddels een handgemaakt stuurwiel en kompas gekregen. Dat werd nog aangevuld met een fraaie windvaan in de figuur van een haan. Tenslotte werden de kozijnen hiervoor gemaakt, verlichting aangebracht en ook van glas voorzien. Ideaal zo’n lijm pistool! Zo kon uiteindelijk ook dit stuurhuis gemonteerd worden.
Echter… telkens kwam de vraag terug hoe we nu ooit nog fatsoenlijk bij de motoren en elektronica konden komen, wanneer zich bij het varen een storing zou voordoen? Er waren in de dekken wel openingen uitgespaard, maar het schip werd inmiddels ‘torenhoog’ en er zou heel diep gereikt moeten worden. Probleem vormden de palen die alle dekken verbinden maar eigenlijk niet mogen verbinden. Want net boven de dekken moeten de relingen komen, die dan weer niet aan de palen gelijmd mochten worden.
Daarop kwam Cor met het lumineuze idee om alle dekken gewoon aan elkaar te verbinden en dit geheel demontabel te houden
van het eigenlijke schipdeel. De statietrap is nu ook op passende wijze bekleed. Dit kon door een breed roze sierlint op de treden te plakken. Ziet er super uit!
Begin maart begonnen de Open Dagen dichtbij te komen, waarop uiteraard ook de Mississippi getoond zou worden.
Dit moet de reden geweest zijn dat Ruud ineens met de vier schoorstenen compleet met fraaie sier-tussenverbinding aan kwam zetten.
Het geheel is prachtig, maar wel zwaarwichtig. Hoe zal het straks gaan met de drijf- en vaareigenschappen?
En dan is het zover: ons model van de Mississippi is klaar. Hier hebben we drie jaar naar toe gewerkt en nu zijn de laatste tuidraden geplaatst, de vlaggen gemonteerd, en de dekken afgeborsteld. Hij kan de vitrine in. Terugkijkend naar alle foto’s die we gedurende deze drie jaren hebben gemaakt valt me op hoe ontzettend veel geduld we met zijn allen hebben gehad om dit voor elkaar te krijgen. Letterlijk uit een teakhouten theemeubel, afgedankt eiken parket en ander overtollig materiaal hebben we (bijna) alle latjes en palen gezaagd. Met engelengeduld heeft Daan alle louvre- en salondeurtjes gezaagd, gesneden en geplakt. Met bloed, zweet en tranen heeft Liek de dekken en dekhutten gezaagd en opgebouwd. Met toewijding heeft Cor veel van het schilderwerk aan deze boot gedaan. En last but not least: Ruud heeft alle techniek en draaiwerk voor zijn rekening genomen. De aandrijving, de radiografische besturing, het rad, alle rondhout, de schoorstenen en het haantje, om maar wat te noemen.
Zo heeft iedereen bijgedragen met waar hij goed in was, of goed in is geworden. Want dat moet ook gezegd: nu de boot klaar is kunnen we stellen dat in ieder geval Daan en Liek veel hebben geleerd.Voorlopig blijft de boot bij de vereniging op zijn ereplaats in de kantine. Als pronkstuk en als visitekaartje van de botenafdeling van de Modelbouw Vereniging Hilversum.
